Het WK Powerchair Hockey in Italië

Van 24 september t/m 1 oktober jl. vond het WK Powerchair Hockey in Lignano Sabbiadoro in Italië plaats. Het Nederlandse E-hockey team met onder andere #TeamSunrise ambassadeurs Dennis van den Boomen en Jules van der Heijden gingen vol strijdlust ernaartoe. Ze gingen voor de winst, om hun wereldtitel te verdedigen en te prolongeren.

Na maanden hard trainen was het dan zover. Op maandag 24 september vertrokken ze met een team van 23 mensen richting Italië en dat ging zeker niet zonder slag of stoot. Dennis en Jules doen verslag.

Het was een hele spannende operatie om met zo'n grote groep, waarvan 10 rolstoelgebruikers, te gaan vliegen. Gelukkig hadden onze manager en de technische staf de reis goed voorbereid en was alles goed geregeld met Schiphol en KLM. De heenreis ging daarom ook vlekkeloos. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Venetië werden we goed ontvangen en geholpen. Gelukkig waren ook al onze rolstoelen, zowel adl- als hockeyrolstoelen, en andere materialen heel aangekomen, een grote opluchting dus!

Classificatiepunten

Voordat een toernooi kan beginnen staan er eerst allerlei keuringen op het programma. Waaronder de equipment check, waar alle rolstoelen en sticks gekeurd worden. Dit was nog even spannend, omdat bij één stoel de onderkant van de stoel net iets te laag was zodat de bal er niet goed onderdoor kan. Met wat vijlwerk door een aantal begeleiders is dit opgelost, zodat ook deze stoel werd toegelaten.

Daarna moesten ook een aantal spelers nog medische gekeurd worden voor de classificatiepunten. Dit in verband met een goede opstelling van het team in het veld (zie de blog hoe speel je elektrisch rolstoelhockey voor alle spelregels). Ook hebben we nog twee keer hard getraind, zodat we er zeker klaar voor waren.

Het WK gaat beginnen

Het toernooi begon met een openingsceremonie met een aantal speeches van belangrijke personen en diverse acts. Aansluitend was de openingswedstrijd tussen Italië en Zwitserland. We hebben deze wedstrijd met het team nauwlettend bekeken, beide tegenstanders zaten namelijk ook in onze poule. Het was een onrustige wedstrijd en uiteindelijk heeft Italië gewonnen met 9-5.

Op donderdag 27 september stonden onze eerste twee wedstrijden op het programma. De eerste tegen Zwitserland en de tweede tegen Canada. De eerste wedstrijd tegen Zwitserland ging niet goed. Zwitserland is een tegenstander waar we normaal van moeten kunnen winnen, maar na het laatste fluitsignaal was de stand 5-4 voor Zwitserland. Niet de goede start van het toernooi wat wij voor ogen hadden. Om 19:30 uur was de wedstrijd tegen Canada, de nieuwkomers.

Na de wedstrijd tegen Zwitserland wilden wij iets rechtzetten en waren nog strijdlustiger. En dat bleek. We wonnen met 33-0! Dennis: 10 goals en Jules: 15 goals. Door deze winst was een eerste plaats in de poule nog steeds haalbaar, maar dan moesten we wel de dag erna de wedstrijd tegen Italië met drie doelpunten verschil winnen.

De volgende dag moest het gebeuren. Het was erop of er onder, de spanning was bij alle spelers te voelen want de lat lag hoog. De Italianen speelden heel verdedigend. Het was duidelijk dat ze niet wilden verliezen en zeker niet met hoge cijfers, anders waren ze uitgeschakeld. Maar wij moesten!

Na een hele spannende eerste helft stond het 1-0 voor ons. In de tweede helft durfden de Italianen nog steeds niet aan te vallen. Het was een lastige wedstrijd en we kwamen er moeilijk doorgeen, maar uiteindelijk wonnen we de wedstrijd met 4-0. YES, we hadden de eerste plaats in de groep te pakken!

De halve finale

Na het behalen van de eerste plaats in onze groep stonden we in de halve finale oog in oog met Denemarken, de nummer 2 van de andere poule. We wisten dat dit een moeilijke wedstrijd kon gaan worden door de manier waarop zij verdedigen. Al snel kwamen we op een 0-2 achterstand en werd hun verdediging nog compacter. Na wat wijzigingen in het team was de stand omgebogen naar 3-2 in het voordeel van ons.

De wedstrijd leek onder controle, maar na twee gelukkige uitbraken van Denemarken in de laatste 3 minuten kwamen zij toch met 3-4 op voorsprong en wisten zij dit stand te houden tot het laatste fluitsignaal.

Einde wereldtitel… we hadden de finale op 1 punt verschil misgelopen. Ons doel, prolongatie van de titel, was mislukt. Dit kwam bij het hele team hard aan.

De Golden Goal

In de troostfinale moesten we aantreden tegen Duitsland. We hadden ons als team herpakt en waren met zijn allen gebrand om deze wedstrijd te winnen en niet met lege handen naar huis te gaan. Het ging hard tegen hard, de scheidsrechters stonden het toe met als gevolg een kapotte rolstoel en een blessure.

Maar we gingen door en de wedstrijd ging verder gelijk op. We hoorden het laatste fluitsignaal en er stond 4-4 op het scorebord. Dat betekent dus 10 minuten verlenging met een Golden Goal. Het was zo spannend en heel het publiek juichte mee. Na 3 minuten in de verlenging maakte ik, Dennis, de Golden Goal met een heerlijk afstandsschot in de hoek van het doel. De 3e plaats is binnen! We waren blij dat we dit toch mooi als team gehaald hadden.

Niet met lege handen naar huis...

Na een geweldige feestavond was het WK Power Hockey afgelopen en was het de volgende morgen tijd om de spullen in te pakken om weer naar huis te gaan. De terugreis duurde een stuk langer dan de heenreis, waarbij ook niet alle rolstoelen heel in Nederland aan zijn gekomen.

Al met al was het een week met ups en downs, teleurstelling en vreugde. Italië ging er uiteindelijk met de wereldtitel vandoor, dat was zuur. We hebben ons doel niet gehaald, maar we zijn niet met lege handen naar huis gekomen.

We zijn inmiddels weer hard aan het trainen en zijn bezig ons als team verder te ontwikkelen, zodat we er over 4 jaar weer klaar voor zijn om de wereldtitel naar Nederland te halen!

Foto's via Weterink Fotografie