Met een vriend op roadtrip door Californië

Mijn naam is Rody de Bie, ik ben 23 jaar oud en woon momenteel in Utrecht, waar ik ook studeer.
Toen ik 5 jaar was heb ik een auto-ongeluk gehad waarbij ik een dwarslaesie opliep. Naast mijn studie ben ik professioneel rolstoeltennisser en is het mijn doel om de Paralympische Spelen van 2020 in Tokyo te halen. Nu sta ik 42^ste op de ITF-wereldranglijst en om mee te doen aan de spelen moet ik naar de top 12.

Naast het tennis vind ik het leuk om met vrienden om te gaan en daarom ben ik, na al mijn toernooien, afgelopen augustus met een vriend op reis gegaan naar Californië in de Verenigde Staten.

Tegenwoordig wordt er veel gereisd. Als je iemand vraagt “wat vind je leuk om te doen?” wordt er vaak “reizen” gezegd. Nu reis ik zelf al veel voor mijn professionele tenniscarriére, maar dan zie ik vaak niet meer dan de tennisbaan van dat toernooi. Met een beetje geluk kan ik één bezienswaardigheid bezoeken.

Roadtrip door de verschillende Staten

Deze zomer heb ik een reis gemaakt naar Amerika, Californië. Ditmaal niet voor tennis, maar om eens lekker de toerist uit te hangen. Op 20 september vertrok ik samen met een vriend vanaf de luchthaven in Dusseldorf, heel handig want op de luchthavens in Duitsland mag je je auto gratis parkeren met een invalideparkeerkaart.

Na een vlucht van 9 uur zijn we overgestapt in Atlanta en zijn we met een binnenlandse vlucht van Atlanta naar Los Angeles gevlogen. Eenmaal daar aangekomen, nadat we onze bagage hadden opgehaald, hebben we onze gehuurde auto opgehaald. We hebben toen 200 kilometer gereden naar onze eerste motel waar we de nacht hebben doorgebracht.

De volgende dag zouden we naar Horseshoe Bend gaan. We wisten alleen niet zeker of dit goed bereikbaar was met een rolstoel. We hebben even gegoogeld en daar had iemand zijn ervaring gedeeld: “het was wel mogelijk, maar het was wel zwaar”. Volgens deze schrijver moest je 1 mile (1,6 km) over een zachte ondergrond heen. Ik dacht toen “nou ik ben jong en fit ik kan dat makkelijk, die schrijver stelt zich vast een beetje aan”.
Toen we daaraan kwamen dachten we nog, “het is niet zo ver, 300 meter tegen de berg op en we zijn er”. Maar wat hebben we ons vergist!  Het was een strijd om tegen die berg op te komen en toen bleek dat we nog niet op een kwart waren. Uiteindelijk, na veel zweten en 4 blaren later hadden we Horseshoe Bend toch mooi gezien en ik had het niet willen missen, wat was het mooi!

De Beehive State

Dezelfde dag nog zijn we naar het Zion National Park in Utah geweest. Totaal iets anders dan de dingen die we tot die tijd hadden gezien. Je kijkt je ogen uit!
Mooie groene bomen, er liepen verschillende dieren rond en er stroomde een rivier. Een ideale plek om een keer te kamperen, behalve dan dat het 40 graden was. In het National Park hadden ze, net als bij de Grand Canyon, routes die begaanbaar zijn met een rolstoel. Echter was het wel berg op en weer berg af. Dit was redelijk pittig, maar ook dit was het zeker waard! Geloof me, deze avond hebben we heerlijk geslapen. Ik was helemaal stuk.

De Silver State

Na alle nationale parken waren we wel toe aan het bezoeken van een stad en dat gingen we dan ook doen. We gingen naar Las Vegas in Nevada. Als ik Las Vegas moet omschrijven in een woord, zou ik zeggen “gestoord”. Het was indrukwekkend om zo’n bizare stad te zien. Heel groot was het niet, wat mij nogal verbaasde. We hebben hier goed gegeten en genoten van het nachtleven en we hebben met elkaar afgesproken, mochten we ooit gaan trouwen dan moeten we hierheen voor de bachelor party!

Terug naar de Golden State

Nadat we weer uitgeslapen waren, besloten we om die dag naar Death Valley te rijden. Op dat moment was het al 42 graden in Las Vegas en in de Death Valley moest het nog heter zijn.
Het werd inderdaad nog een stukje warmer, op het warmste punt was het 50 graden. Dat was dus afzien! We zijn toen nog even naar buiten gegaan om de zoutvlakte Badwater Basin te bekijken. Het was alleen echt veel te warm, na 500 meter was ik al aan het zweten als of ik 4 tenniswedstrijden had gespeeld. Daarnaast waren mijn hoepels van mijn rolstoel zo warm geworden dat ik ze bijna niet meer vast kon pakken! Het was niet echt prettig om buiten te zijn, maar het was zeker een mooie ervaring die ik nooit meer vergeet.

We vervolgende onze reis richting San Francisco, ondertussen kwamen we nog voorbij een ander nationaal park het Sequoia & Kings Canyon. Hier hebben ze veel Sequoia bomen, ook wel bekend als mammoetboom. Echt een prachtige omgeving en wat zijn die bomen toch groot.
Daarnaast is het ook nog hoog gelegen waardoor er mooie uitzichten zijn. We waren nog tot laat in dit park en moesten uiteindelijk in het donker de weg terug zien te vinden. Gelukkig beschikte mijn telefoon over een zaklamp, zodat we toch nog wat licht hadden om de weg terug te vinden.

De laatste dagen van onze trip hebben we vooral grote steden bezocht. We zijn begonnen in San Francisco, daarna San Diego om uiteindelijk weer in Los Angeles te eindigen. San Francisco vond ik een onwijs mooie stad en we hadden een leuk motel gevonden. Het mooiste hier vond ik toch wel de Golden Gate Bridge, in het echt is die toch wel indrukwekkender dan op foto’s!

Uiteindelijk hebben we ook nog rond kunnen kijken in Los Angeles. De stad opzich vond ik niet zo heel bijzonder, maar wat ik wel heel gaaf vond is dat ik veel plekken herkende uit films en games. Na een nachtje goed slapen vertrokken we de volgende dag weer richting Nederland.

Het dagelijkse leven begint weer

We hadden een prima vlucht achter de rug! Dan kom je eindelijk thuis en wat ga je dan doen na 20 uur reizen? Je gaat natuurlijk gelijk je eerste college volgen op school!

De week erna vertrok ik gelijk weer naar Portugal. Dit keer niet als toerist, maar als rolstoeltennisser waar ik uiteindelijk het toernooi won!

Foto's via Rody de Bie en Wikimedia Commons